ก็เดือนกว่าๆ แล้วที่ไม่ได้เปิดทีวีหรือดูทีวีเลย
ไม่รู้ซิแค่ไม่อยากดู ดูแล้วเหนื่อยอยากฟังข่าวนะ แต่ อยากอ่านเองมากกว่า
อ่านข่าวจริงๆ ไมไ่ด้อยากให้ คนมาเล่าเข่าให้ฟัง ส่วนรายการอื่นๆ ก็ โชคไม่ดีเท่าไหร่้ช่วงเวลาที่อยู่ห้อง ไม่มีรายการอะไรให้ น่าสนใจเลย จะเจอแต่ พวกเรื่องเล่า ชีวประวัติของเหล่าดารา อืมมม ผมไม่เห็นอยากจะรู้่เลย แฮะๆ ก็แค่นี้ล่ะ เหตุผลนึงที่ไม่ดูทีวี เอ่อ ที่ห้อง ติด True Visions ไมไ่ด้ เพราะว่าไม่มีสัญญาณ ( อยู่ใกล้ทรูมากไป มั้ง)
หลังๆ ไอ้ปังปอน์ด ( ชื่อเล่น จริงๆ เจชอง ) มันมายึด iPod ไปดูหนังการ์ตูน แบบว่า สอง สามชั่วโมงอย่างต่ำดูแล้วดูอีก ซ้ำๆ ก็งงๆ เหมือนกัน ว่าจะดูอะไร หนักนาไม่เบื่อ เหรอ ถามมันไป
“หนูเบื่อยัง .. ลุงเห็นดูทุกวันเลย ไม่เบื่อเหรอ”
“ยังไม่เบื่อ หนูยังไม่เบื่อ”
“ดูทุกวันเนี่ยนะ …”
“ไม่เบื่อ คับ” … มันพูดแบบไม่สนใจเราก็จ้อง ดูหนังจาก iPod ต่อไป ฟังก็ฟังไม่ออก ก็หนังแล้วก็การ์ตูนใน iPod ของผมมันเป็นภาษาอังกฤษ ทั้งหมด
คุยไปซักพัก แม่มัน ( เรียกว่า อาจู )บอกว่า เอ่อ บอกว่า
“ไม่มีอะไรให้ดู …เครื่องเล่น แผ่น VCD / DVD ทั้งสองเครื่องที่ห้องเสียหมด ..”
555 ก็ของพวกจีน (แดง)เอาอะไรมาก.. ก็เ้้ข้าใจล่ะ
“เอ้าเหรอ คับ … งั้น เอาของผมแล้ว กัน …. เดี๋ยวยกให้เลย ไม่ได้ดูเลย “
จำได้ว่าเครื่องเล่น DVD Philips ที่ซื้อมา ( จากห้างเครื่องก่อน จาก Emporium แล้ว เครื่องหลังจาก Esplanade ) แต่ราคา แล้วก็รุ่น ไม่สูงเท่าไหร่ แต่ก็ใช้งานได้ดีนะ เครื่องนี้่เป็น เครื่องที่ 2 หรือ 3 แล้วมั้ง
เครื่องก่อนหน้านี่ ก็จำได้ว่า หลานมันมายืมไปดู ครั้ง สอง ครั้ง แล้ว ครั้งที่ สาม ก็บอกไปว่าไม่ต้อง เอามาคืนหรอกเก็บไว้นั่นล่ะ 55+
แล้ว ก็ไปหา ซื้อมาใหม่เผื่อได้ดู .. กระทั่งยกให้ ไอ้เจ้าปังปอน์ดเนี่ยล่ะ
ยกไปให้มัน นึกว่า ทุกอย่างจะเรียบร้อยล่ะ
ซํกพัก ใหญ่มันเดินมาหาที่ห้อง
“แม่หนูไม่มี รีโมทน่ะ” อ่ะนะ ดูมัน
“เอ่อ ลุงลืมไป เดี๋ยวนะหาก่อน”
“เจอแล้ว “ มันเห็นก่อนเราอีก
“เออ เอาไป แล้วไม่ต้องมาอีกล่ะ ไม่มีอะไร อีกแล้ว หมดแล้ว” แฮะๆ
—————————–
พยายามทำชีวิตให้มันง่ายขึ้น น่ะ ไม่อยากคิดไรมากกับชีวิต ชีวิตมีอะไรให้คิดเยอะเยอะอยู่แล้ว ของไม่ได้ใช้ยกให้คนอื่นไป ก็น่าจะโอ
——————————–
บางทีชีวิตมันก็ เข้าใจยากเหมือนกันนะ เช่น
เพื่อนผมคนนึง ชื่อสมมุติ ( ว่า ตุ้ย) บ้านมันอยู่ เอ่อ บางแค ผมอยู่ รัชดา มันมาทำงาน วันอาทิตย์ ดึกๆ ล่ะ 3-4 ทุ่ม ที่แถวๆ ชิดลม มันบอกว่า เดี๋ยวจะมากินก๊วยเตี๋ยว แถวหอ เอ่อ บอกว่าไป คิดให้ดีๆ ก่อน เด้อ ก๊วยเตี๋ยวไก่ ลุงเลื่อน ประชาราษณ์บำเพ็ญซอย 5 ต้นตำหรับ
มันบอกว่า จะมา ราวๆ 3 ทุ่มนิดๆ มันมา เอ่อ มาจริงๆ แฮะ
มันบอกว่ามาถึง ที่หอล่ะจอดรถไว้ล่ะ จะลงมาก็ไ้ด้ไม่ลงมาก็ได้ เอ่อ .. เพื่อนอุตสาห์ ถ่อมา (โคตระใกล) ไปเด่ะ แป๊บนะ
ลงไปเดินไปที่ร้าน เป็นเพื่อนมัน แต่ไม่ได้กินนะ พึ่งกิน ( แกงขี้เหล็ก กับ ข้าวเย็นๆ ที่หุงไว้ เกือบอาทิตย์ล่ะ อิ่มสุดๆ) แต่ก็อยากกิน เฉาก๊วยนะ สั่งไปแต่ … เหมือนเขาจะลืม นะ อืม ลืมก็ ลืม ชีวิตเอาอะไร มาก 🙂
— เล่ามาก็ใช่ว่าอะไร มากมายหรอก แบบว่า ชีวิตคนเราบางทีมันก็เข้าใจยากนะ กับเพื่อน ที่ถ่อมากิน โคตรใกล บางทีมันอาจจะแค่หิวมาก แล้วก็มั่นใจว่ามา แล้วได้กินของอร่อยคุ้มค่า แบบว่าขับรถมาใกลมา เพื่อ ก๊วยเตี๋ยวชามเดียว ผมรู้สึกว่า มันรู้สึกดีมากเลยที่ได้กิน เพราะว่ามัน พูดว่า อร่อย แล้วก็ ดีมากดีกว่าไปกินร้าน อื่นๆ เยอะเลย อืมมม มันโทรศัพท์ ไปอวดแฟนมันด้วย ว่าได้กินก๊วยเีตี๋ยวอร่อย ขาเดินกลับ มันยังแบบว่า วันหลังมากินอีก นัดแฟนมากินนี่ .. เอ่อ ฟังๆ แล้วก็ หมดข้อสงสัยว่าทำไมมัน ถึงมา แฮะๆ —
ตรงใหนหว่า…อยากไปลองมั่ง
เอ่อ จริงๆ คือเข้าทางประชาราษณ์บำเพ็ญซอย 5
แต่ถ้า จากหอ (U Mansion) ก็เดินตรงไปข้างในจากหน้าหอเดินไปจนสุดซอยจะเจอสามแยก แล้วเลี้ยวขวา นิดหน่อยก็เจอล่ะ
ก๊วยเตี็ยวไก่ลุงเลื่อน ของแท้ ต้นตำหรับ